آشنایی با پروژه ناتمام جنگنده آورو کاندا CF-105 ارو، بسیاری از پروژه‌های لیست حاضر جزء پروژه‌های محرمانه‌ای بوده‌اند که تا سال‌ها حتی وجود آنها در هاله‌ای از ابهام بود اما جنگنده‌ی کانادایی داستان ما از آن دست پروژه‌های مورد علاقه‌ی سیاسیون محسوب می‌شد که با تبلیغات مفصل و پر زرق و برق تلویزیونی همراه بود. تبلیغاتی که نهایتا طی ماجراهای بسیار تنها باعث خدشه دار شدن غرور ملی کانادایی‌ها شد. با توجه به این حاشیه‌ها شاید آورو کانادا CF-105 ارو (CF-105 Arrow) را بتوان چالشی‌ترین پروژه ناکام لیست نامید.
آورو کانادا CF-105 ارو
اَرو در میانه ی دهه‌ی ۱۹۵۰ بر اساس مطالعات صورت گرفته از سوی ارتش کانادا و توسط شرکت «آورو کانادا» (Avro Canada) طراحی و نمونه سازی شد. همانند همتایان آمریکایی خود، ارتش کانادا در مطالعات خود به این نتیجه رسید که شوروی به وسیله‌ی بمب افکن‌های مافوق صوت، مایل است تا از شمال به قاره آمریکا یورش حمله کند. همانطور که گفته شد، موثرترین راه برای پاسخ به این تهدید ، توسعه‌ی نسل هواپیماهای رهگیر بود تا قبل از نزدیک شدن هواپیماهای مهاجم به مرزهای آمریکای شمالی، با آنها درگیر شوند. از این رو لازم بود تا ویژگی های عمکردی از جمله سرعت ، نرخ برخاست و برد جنگنده‌های مدافع، به منظور مانور هر چه بهتر اصلاح و تقویت شوند.
اوایل جنگ سرد، کانادا با تولید هواپیماهایی همچون Canadair F-86 و Avro Canada CF-100 به عنوان بازیکن اصلی در توسعه‌ی صنعت هوافضا شناخته می‌شد با این وجود هنگامی که در ابتدای دهه ۱۹۵۰ سفارش جنگنده‌ی رهگیر مافوق صوت از طرف نیروی هوایی ارائه شد، این شرکت به تازگی پروژه شکست خورده‌ی CF-103 را کنار گذاشته بود. گرچه CF-103 پروژه‌ای تاسف بار محسوب می شد ولی تجاربی ارزشمند و بزرگ برای دانشمندان و مهندسان کانادایی به همراه داشت که در طراحی جنگنده «اَرو» به کار رفت. مانند جنگنده‌های رهگیر دیگر آن زمان، این هواپیما از بال‌های مثلثی شکل بزرگ و دو موتور قدرتمند ساخت کانادا بهره می‌برد. بنابراین می‌توان گفت این هواپیما یک هواپیمای صددرصد کانادایی بود که مظهر اقتدار صنعت هوافضای این کشور به شمار می‌رفت، تا زمانی که لغو ناگهانی برنامه در ۲۰ فوریه ۱۹۵۹ توسط نخست وزیر وقت یعنی «دایفن بیکر» (Diefenbaker) اعلام شد. این اتفاق به همراه لغو یک برنامه‌ی دیگر، ضربه‌ی شدیدی بر پیکره‌ی هوافضای کانادا وارد کرد. اما ظاهرا تنها لغو برنامه کافی نبود و نخست وزیر دستور داد همه آنچه از این هواپیما باقی مانده بود از جمله شش نمونه اولیه و نقشه‌های آنها را به طور کامل نابود کنند. گرچه گزارش های رسمی ادعا می کنند که تمامی نمونه‌ها و تجهیزات مرتبط با آنها منهدم شدند ولی برخی منابع غیر رسمی ادعا می‌کنند یک جنگنده ارو از مهلکه جان سالم به در برده و هم اکنون در پایگاه هوایی منستون (Manston) متعلق به نیروی هوایی انگلستان نگهداری می‌شود.
اما چرا بطور ناگهانی چنین طرح موفقی حذف شد؟ برخی ادعا کرده‌اند، در آن زمان کلیه تاسیسات شرکت «آورو» تحت نفوذ ماموران سرویس امنیتی شوروی مشهور به «KGB» قرار گرفته بود و نخست وزیر می‌خواست با نابودی تمام آثار به جای مانده از هواپیما، تا حد ممکن مانع سرقت فناوری‌های پیشرفته کشورش توسط شوروی شود. توهم توطئه یا واقعیت؟ دولت کانادا هنوز حقایق این ماجرا را اعلام نکرده است به گونه‌ای که امروزه کشف راز این هواپیما ذهن بسیاری را مشغول خود کرده است.
مشخصات:
• تعداد خلبان: ۲ نفر
• طول : ۲۳/۷ متر
• دهانه ی بال : ۱۵/۲ متر
• ارتفاع : ۶/۲۵ متر
• موتور: ۲ موتور توربو جت مدل J75-P-3 ساخت شرکت Pratt & Whitney
• نیروی پیشران موتور :هر موتور ۵۵/۶ کیلو نیوتن
• نیروی پیشران با پس سوز : هر موتور ۱۰۴/۲ کیلو نیوتن
• سرعت بیشینه : ۱/۹۸ ماخ( ۲۱۰۴ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع ۵۰۰۰۰ فوت (۱۵۰۰۰متر)
• سرعت کروز : ۰/۹۱ ماخ ( ۹۷۷ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع ۳۶۰۰۰ فوت (۱۱۰۰۰ متر)
• راکت : چهار فروند راکت هسته ای AIR-2 Genie
• موشک : هشت فروند AIM-4 Falcon یا سه فروند هدایت شونده AIM-7 Sparrow
همچنین شما می توانید با مطالعه مقاله آشنایی با پروژه جنگنده‌ی رژیم صهیونیستی آی.ای.آی لاوی، با یک مدل دیگر از جنگنده های دنیا آشنا شوید.
