آشنایی با پروژه جنگنده‌ی رژیم صهیونیستی آی.ای.آی لاوی، نیروی هوایی رژیم صهیونیستی تا زمان جنگ شش روزه در سال ۱۹۶۷، از هواپیماهای تراز اول فرانسوی تشکیل شده بود ولی پس از جنگ، با وجود اینکه رژیم صهیونیستی سفارش جنگنده‌های جدید را داده بود و حتی هزینه‌ی آنها را نیز پرداخت کرده بود ولی فرانسه از تحویل هواپیمای جدید میراژ مدل ۵J سر باز زد. رژیم صهیونیستی که سرخورده شده بود نهایتا نقشه‌های این جنگنده را دزدید و از روی آنها جنگنده‌ی نشر (Nesher) را ساخت. با ما همراه باشید تا با پروژه جنگنده آی.ای.آی لاوی رژیم صهیونیستی بیشتر آشنا شوید.
جنگنده‌ی آی.ای.آی لاوی
این رژیم گرچه در ابتدا خیال کرد نیازهایش را اینگونه بر طرف کرده، ولی خیلی زود متوجه شد که همچنان برای بهره برداری از این هواپیما به فرانسه نیازمند است. بنابراین آنها برنامه‌ای را برای ساخت یک هواپیمای کوچک با قدرت مانور بالا و مجهز به آخرین فناوری‌های الکترونیکی موجود، تدوین کردند. نمونه اولیه در سال ۱۹۸۵ پرده برداری شد. این نمونه شباهتی عجیب به جنگنده F-16 آمریکا داشت که پیش از آن نیروی هوایی رژیم صهیونیستی، بارها در عملیات‌های مختلف از این جنگنده استفاد کرده بود. شباهت به حدی بود که می‌توان گفت هواپیمای لاوی (Lavi) مدل کوچک‌تر و چاق‌تر جنگنده ی F-16 بوده است. تفاوت عمده میان F-16 و لاوی در طرح و شکل بال بود. لاوی طرح بالی به شکل مثلث به همراه کانارد داشت که آن را به بچه‌ای دوست داشتنی از خانواده‌ی F-16 و ساب گریپن (Saab Gripen) تبدیل می‌کرد. البته این طرح بال، هواپیما را ذاتا ناپایدار کرده بود.
در ابتدا جنگنده‌ی لاوی از دو موتور توربوفن مدل GE-404 بهره می برد ولی خلبانان پس از پرواز های اول دریافتند که موتور قدرت کافی را ندارد، به همین خاطر موتور را با مدل PW-1120 که قدرتی در حدود ۲۰۶۰۰ پوند فورس (lbf) داشت، عوض کردند. البته آیرودینامیک هواپیما هم تعریفی نداشت و می‌توان گفت تنها دارایی ارزشمند آن فناوری الکترونیکی قدرتمندش بود.
با وجود اینکه ۴۰ درصد پروژه‌ی لاوی توسط آمریکا تامین بودجه می‌شد، ولی در این مورد آنها انتقال فناوری پیشرفته و دانش روز به رژیم صهیونیستی را ممنوع کردند چراکه می ترسیدند جنگنده لاوی در بازار بین المللی رقیبی برای جنگنده‌های هم رده‌ی خودشان همانند F-16 شود. عدم حمایت علمی آمریکا از یک سو و فرو رفتن رژیم صهیونیستی در باتلاق رکود اقتصادی از سوی دیگر نهایتا منجر به مرگ و فراموشی پروژه لاوی در بهار سال ۱۹۸۵ شد.
مشخصات:
• تعداد خلبان: ۱ نفر
• طول: ۱۴/۵ متر
• دهانه ی بال : ۸/۷۸ متر
• ارتفاع : ۴/۷۸ متر
• سطح بال: ۳۳ متر مربع
• موتور: ۱ توربوفن مدل PW1120 ساخت شرکت Pratt & Whitney همراه با پس سوز
• نیروی پیشران موتور: ۹۱.۵ کیلونیوتن
• سرعت بیشینه : ۱۹۶۵ کیلومتر بر ساعت
• برد : ۳۷۰۰ کیلومتر
• تیربار : مسلسلی به ابعاد یک در ۳۰ میلی متر
• بمب : وزنی به میزان ۷۲۶۰ کیلوگرم
پروژه نیمه تمام جنگنده اطلس کارور آفریقای جنوبی، یک پروژه دیگری است که در دنیا نیمه تمام باقی ماند. با ما همراه باشید تا بیشتر با این پروژه آشنا شوید.
