چه تهدیداتی برای خرس های قطبی وجود دارد؟، ما در این مقاله به بررسی این پرسش پرداخته ایم. همچنین در ابتدای صحبت، اشاره به تفاوت خرس های قطبی با خرس های قهوه ای کرده ایم که مطالعه آن را به شما هم پیشنهاد می کنیم. با ما همراه باشید.
تفاوت خرس‌های قطبی با خرس‌های قهوهای
خرس‌های قهوهای در اصل اجداد خرس‌های قطبی هستند. زمان حضور خرس‌ها در قطب به حدود ۴ تا ۶ میلیون سال پیش برمی‌گردد. خرس‌های قطبی در طول زمان سازگاری‌های متفاوتی با خرس‌های قهوهای پیدا کردند.
بارزترین این تغییرات رنگ آن‌هاست که همان طور که در خرس‌های قطبی مشاهده می‌کنید، موها کاملا بیرنگ است و به چشم ما سفید میآید. در عین حال چنگال‌های خرس‌های قطبی نه تنها انحنای بیش‌تری دارد بلکه کوتاه‌تر و تیزتر هم است و مجموع این مشخصات باعث شده که محققان این طور نتیجه‌گیری کنند که هدف این ابزار موفقیت در شکار آن‌ها بوده است.
جمجمه باریک و عریض خرس‌های قطبی به واقع می‌تواند نوعی سازگاری برای شکار خوک‌های دریایی حلقهدار باشد و هم برای گرم کردن اولیه هوا موثر باشد . از نقطه نظر رفتاری خرس‌های قطبی از محدودههای وسیعتری استفاده میکنند. به عنوان مثال اگر محدود مورد استفاده خرس‌های قهوهای بالغ بر ۱۰۰۰ کیلومترمربع باشد، در خرس‌های قطبی این محدوده ۱۰ الی ۵۰ بار وسیعتر است.
رژیم غذایی پرانرژی آن‌ها نیز به نوعی امکان این استفاده متفاوت از فضا را فراهم آورده است. درست به همین دلیل است که خرس‌های قطبی ۲ تا ۳ مرتبه بزرگ‌تر از خرس‌های قهوهای قطبی هستند و تعداد تولههای آن‌ها هم کم‌تر است (بین ۱ تا ۲) در صورتی که خرس‌های قهوهای اغلب بین ۲ تا ۳ توله دارند.
تهدیدات خرس‌های قطبی
همان‌طور که می‌دانید، دولت وقت آمریکا در زمینه مساله پراهمیتی مانند تغییرات اقلیمی به شدت بی‌مبالاتی می‌کند. دولت آمریکا، خرس‌های قطبی را در رده گونه‌های در معرض تهدید جای داده است اما به گفته کارشناسان، عدم آگاهی ترامپ نسبت به مسایل زیست‌محیطی قطب شمال در نهایت به ضرر خرس‌های قطبی تمام خواهد شد.
واقعیت‌ها حاکی از آن است که سطح یخ در دریای قطب شمال از سال ۱۹۷۹ میلادی تاکنون در حدود ۱۳ درصد کاهش پیدا کرده و در ماه سپتامبر گذشته به حداقل رسیده است. داده‌های ماهواره‌ای بیانگر این هستند که در ظرف ۳۸ سال گذشته یک فاجعه به تمام معنا رخ داده، چنانچه سطح یخ‌های قطبی شمالگان در سال گذشته (۲۰۱۷ میلادی) به حداقل رسید.
داده‌های ماهواره‌ای در عین حال نشان می‌دهند که در ظرف یک دهه گذشته گرینلند در حدود ۲ تریلیون تن از حجم یخ خود را از دست داده است.
ساده‌ترین تاثیر منفی بر زندگی خرس‌های قطبی، تغییر سطح یخ‌های قطبی و از دست دادن زیستگاه‌شان است. بدون اغراق باید گفت که یخ‌های قطبی در حال ناپدید شدن هستند هر چند که آمارهای ماهانه به شکل قابلملاحظهای متغیر است اما می‌توان این طور جمع‌بندی کرد که هر ساله ۱ درصد از سطح یخ‌های قطبی کاسته می‌شود.
بیش‌ترین نگرانی ناشی از افت سطح یخ در فصل بهار و خصوصا پاییز و زمستان است. با توجه به این که در مجموع ۱۹ جمعیت مختلف از خرس‌های قطبی ثبت شده باید گفت که تاثیر تغییرات در زمان‌های مختلف متغیر است. تغییرات بدنی از جمله کاهش ذخایر چربی از جمله بارزترین تاثیرات ثبت شده است که در حال حاضر به علت اجبار خرس‌های قطبی در ترک زودتر یخ‌ها به وفور شاهد آن هستیم.
کاهش میزان باروری و طول عمر نیز از پیامدهای طولانی‌مدت این مساله است. تحقیقات نشان داده که کاهش سطح یخ مشخصا باعث کاهش چشمگیر جمعیت خرس‌های غرب خلیج هادسون (Western Hudson Bay) و جنوب دریای بیوفورت (Southern Beaufort Sea) شده اما اثبات این مساله هنوز برای ۳ یا ۴ مورد از این جمعیت‌ها به دلایل تاثیرات بلندمدت ممکن نیست. زمانی که صحبت از سایر فعالیت‌های انسانی به میان میآید، آلودگی مشخص‌ترین دلیل نگرانی است. خرس‌های قطبی به عنوان گونه‌های راس هرم غذایی بسیار آسیب‌پذیر هستند چرا که تجمع بیولوژیکی آلاینده‌ها در بدن آن‌ها بیش‌تر به یک فاجعه شبیه است. تنظیمات هورمونی، رشد، رفتار، بقا، سیستم‌های ایمنی همه و همه با این مشکل دست به گریبان خواهند شد. از طرف دیگر شکار بیرویه خصوصا در کشور روسیه نیز بسیاری از جمعیت‌ها را به شدت کاهش داده است.
